ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΑ

Κωνσταντίνος Φλώρος

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στα 1930. Μετά από σπουδές νομικής στην Ελλάδα, σπούδασε στη Βιέννη μουσικολογία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και ψυχολογία. Διδακτορική διατριβή στα 1955. Διπλώματα σύνθεσης (Α. Uhl) και διεύθυνσης ορχήστρας (Η. Swarovsky, G. Kassowitz) στα 1953. Υφηγεσία στα 1961 στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, με τρίτομη εργασία για τα Κοντάκια της μεσοβυζαντινής περιόδου. Από το 1967 έως το 1995, Καθηγητής Μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Στην αρχή της δεκαετίας του 1960 κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει πρώτος τις πιο παλιές βυζαντινές και σλαβικές σημειογραφίες. Συμμετοχή στα συμπόσια «Μουσικής Ερμηνευτικής» (από το 1990). Το 1998 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Επίτιμο Μέλος της Μουσικολογίας.
Σημαντικότερες δημοσιεύσεις:
Universale Neumenkunde, 3 τόμοι, Kassel 1970.
Gustav Mahler, 3 τόμοι, Wiesbaden 1977/1985.
Beethovens Eroica und Prometheusmusik, Wilhelmshaven 1978.
Mozart-Studien 1, Wiesbaden 1979.
Brahms und Bruckner, Wiesbaden 1980.
Musik als Botschaft, Wiesbaden 1989.
Alban Berg. Musik als Autobiographie, Wiesbaden 1992.
Györgi Ligeti. Jenseits von Avantgarde und Postmoderne, Wien 1996.
Johannes Brahms. “Frei aber einsam”, Zürich-Hamburg 1997.
Gustav Mahler. Visionär und Despot, Zürich-Hamburg 1998.
Η ελληνική παράδοση στις μουσικές γραφές του μεσαίωνα, Θεσσαλονίκη 1998.
Ο άνθρωπος, ο έρωτας και η μουσική, Αθήνα 2003.