Περιλήψεις

Βύρων Φιδετζής

Η ελληνική μουσική μεταξύ σφύρας και άκμονος

Στην εισήγηση αυτή γίνεται προσπάθεια να καταδειχθεί η θεμελιακή αντίθεση που χαρακτηρίζει τον νεοελληνικό κόσμο ως προς την πρόσληψη της ίδιας του της μουσικής δημιουργίας. Κατά την άποψη του ομιλητή, η αντίθεση εδραζόταν αρχικά στην φυσιολογική διαφορά αντίληψης περί μουσικής που υπήρχε και η οποία στην ηπειρωτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία είχε ιστορικές καταβολές. Με τις απαρχές της νεοελληνικής μουσικής δημιουργίας στον ευρύτερο Ελληνικό χώρο και την παράλληλη αποδοχή του ευρωπαϊκού ήχου, σε σχέση πάντα και με τον γενικότερο ευρωπαϊκό προσανατολισμό του νεοελληνικού κράτους, φαίνεται η νεοελληνική μουσική δημιουργία να κατακτά αργά και σταδιακά τον χώρο της, ειδικά στα αστικά κέντρα. Αυτά έως περίπου το 1920.

Από το 1920 και δώθε η αντίθεση παίρνει άλλη διάσταση, λόγω και του χαρακτήρα της ίδιας της μουσικής γλώσσας (langage), θέτοντας πλέον τέτοια προαπαιτούμενα ως προς την κατανόησή της, που μετατρέπει το πρόβλημα από πρόβλημα διαφοράς αντίληψης σε πρόβλημα αισθητικής και εν τέλει πρόβλημα παιδείας.

© Περιοδικό «Μουσικολογία»