Οι αιτίες της υπεροχής, σήμερα, της μουσικής που εκμηδενίζει την ατομικότητα, έναντι αυτής που την αναπτύσσει, θα πρέπει να αναζητηθούν μάλλον στην εξής συγκυρία: Οι εξελίξεις του 19
ου αιώνα, που συνδέονται με την διάδοση του έργου των μεγάλων συνθετών, εκλαμβάνονται και ως έναρξη της διάστασης μεταξύ ελαφράς και σοβαρής μουσικής. Τα όρια μεταξύ τους δεν είναι τόσο σαφή για τον 19
ο αιώνα, όσο έγιναν για τον 20
ό, όταν η γλώσσα των συνθετών έντεχνης μουσικής απομακρύνθηκε πολύ από την
κοινή γλώσσα του 19
ου αιώνα, που παρέμεινε αυτή της ελαφράς
μουσικής, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Παράλληλα, ήταν αυτή η γλώσσα, που έχει κύριο γνώρισμά της την αρμονία, η οποία διαδόθηκε με τον εξευρωπαϊσμό των μουσικών παραδόσεων όλης σχεδόν της υφηλίου
κατά τον 20
ό αιώνα.
| © Περιοδικό «Μουσικολογία» |