Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 4-6 Νοεμβρίου 2003
Μετάφραση: Παναγιώτης Τσούμας
Στην εισαγωγή του από την Κοινωνιολογία της μουσικής, ο Th. W. Adorno επισημαίνει ότι η δυσκολία δεν είναι να τοποθετηθεί η μουσική στην κοινωνία, αλλά να κατανοηθεί αυτό που είναι κοινωνικό στη μουσική, στην ίδια την παρτιτούρα. Ο Adorno το επιχείρησε αυτό σε πολλούς συνθέτες: στον Mahler, τον Schönberg, τον Beethoven, τον Wagner, τον Στραβίνσκυ, στην τζαζ κ.λπ. Θα προσπαθήσουμε εδώ να εξετάσουμε τον, εν μέρει στενό, εν μέρει χαλαρό, δεσμό μεταξύ της ιστορικής συγκρότησης του τονικού συστήματος και των αναρίθμητων αριστουργημάτων από τη μια, και του φιλοσοφικού και ίσως θρησκευτικού (χριστιανικού) οράματος που χαρακτηρίζει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό από την άλλη. Θα εξετάσουμε επίσης το νόημα της ρήξης (Schönberg) με αυτό το σύστημα.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»