Ακολουθώντας τη σημασιολογική εξέλιξη του γαλλικού όρου μέσα από ένα πλήθος γενικών και μουσικών λεξικών, το άρθρο επιχειρεί να καταδείξει ότι:
α) Το ηχόχρωμα ως τεχνικός όρος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο άρθρο του J.-J. Rousseau για την
Εγκυκλοπαίδεια του Diderot και του
D
’Alembert και η χρήση του γενικεύεται μετά την καταχώρησή του στο
Dictionnaire de musique.
β) Αυτός ο αφηρημένος νεολογισμός έγινε κοινά αποδεκτός και αφομοιώθηκε από ή μεταφράστηκε σε άλλες γλώσσες μόνο κατά το 19ο αιώνα, αφού η μουσική πρακτική κατέστησε πλέον την έννοια (και, κατά συνέπεια, τον αντίστοιχο όρο) θεωρητικό ισοδύναμο μιας λειτουργικής και, επομένως, σαφώς προσδιορισμένης μουσικής πραγματικότητας.
| © Περιοδικό «Μουσικολογία» |