Το δοκίμιο αυτό που, παρά το ποιητικό του ύφος, χαρακτηρίζεται από την σαφήνεια των απόψεών του, αποτελεί μια σπάνια ανάλυση στην ιστορία της μουσικής φιλολογίας και της αισθητικής παραγωγής, βασισμένη στην ταυτόχρονη ανάπτυξη ιστορικο-φιλοσοφικών, κοινωνιολογικών και αισθητικών-τεχνικών προσεγγίσεων. Το δοκίμιο δείχνει την άμεση σχέση του συγγραφέα προς την σύνθεση και την μουσική πράξη. Αν και δεν μπορεί να είναι τόσο ιδιοφυές όσο το αντικείμενό του, εγγίζει πάντως με το μεγαλύτερο δυνατό αισθητήριο «το ίδιο το πράγμα». Η μετάφραση του δοκιμίου στα ελληνικά δημοσιεύεται για πρώτη φορά από τη Μουσικολογία.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»