Περιλήψεις τεύχους 2/1985 (2)

Λίτσα Τσοκανή

Για τη μουσικότητα της νέας ελληνικής γλώσσας

Σκοπός του άρθρου είναι να προσδιορίσει τα μουσικά στοιχεία της νεοελληνικής γλώσσας, διερευνώντας τη φύση και τη δομή της ηχητικής της όψης στο λόγο και στα δημοτικά τραγούδια. Η μουσικότητα αυτής της γλώσσας προσδιορίζεται κυρίως από τις μουσικές ιδιότητες των φωνηέντων της: το σαφές ηχόχρωμα, το ύψος, την ένταση και τη διάρκεια, που ενεργοποιούνται ακόμη περισσότερο με την ιδιαίτερη λειτουργία του τονισμού.
Αυτός ο «ευφωνικός» χαρακτήρας της νεοελληνικής αντιμετωπίζεται με ευαισθησία και εποικοδομητικά στα δημοτικά τραγούδια. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε αυτό τον τύπο τραγουδιών:
  1. τη μετατροπή ορισμένων ηχητικών στοιχείων του στίχου σε μοτίβα.
  2. τη μετατροπή των διαλογικών σχημάτων της ομιλίας σε μουσικά.
  3. την ανάδυση από τα τραγούδια αυτά ενός μεταβαλλόμενου ρυθμού, ανάλογου με εκείνον της ομιλίας, που αποτελεί το βασικό μέσο για να τονιστεί το ηχόχρωμα του υλικού των φωνηέντων.

© Περιοδικό «Μουσικολογία»