Αυτός ο «ευφωνικός» χαρακτήρας της νεοελληνικής αντιμετωπίζεται με ευαισθησία και εποικοδομητικά στα δημοτικά τραγούδια. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε αυτό τον τύπο τραγουδιών:
- τη μετατροπή ορισμένων ηχητικών στοιχείων του στίχου σε μοτίβα.
- τη μετατροπή των διαλογικών σχημάτων της ομιλίας σε μουσικά.
- την ανάδυση από τα τραγούδια αυτά ενός μεταβαλλόμενου ρυθμού, ανάλογου με εκείνον της ομιλίας, που αποτελεί το βασικό μέσο για να τονιστεί το ηχόχρωμα του υλικού των φωνηέντων.
| © Περιοδικό «Μουσικολογία» |