Περιλήψεις τεύχους 10-11 (1998)

Νικόλαος Αθ. Μάμαλης

Εφαρμοσμένες τεχνικές της μοντελοποίησης του οργανικού ήχου: φασματική μουσική

Η δεκαετία του 70 υπήρξε, όπως και γενικότερα ως προς βασικά ιδεολογικά φαινόμενα, ταυτόχρονα μια συγκεφαλαίωση και μια επιμέρους ιδιαίτερη ανάπτυξη των πειραματικών δυνατοτήτων της σύνθεσης, όπως αυτές εμφανίσθηκαν κατά τις δεκαετίες του 50 και του 60. Μεταξύ των φαινομένων της συγκαταλέγεται η λιγότερο γνωστή τάση της λεγόμενης «φασματικής μουσικής», της ομάδας «Itinéraire», με θεωρητικό τον Υγκ Ντυφούρ, ο οποίος και καθιέρωσε τον όρο αυτό.
Το άρθρο αυτό αναφέρεται στις τεχνικές σύνθεσης αυτής της ομάδας και στον ιδιαίτερο αισθητικό τρόπο αντίληψης, όπως εκφράζεται μέσα από το ύφος των συνθετών της. Από τον συγγραφέα επιχειρείται μια αναφορά στις καταγωγές αυτού του τρόπου σύνθεσης από την έννοια του ηχοχρώματος στον Σαίνμπεργκ ως τις τεχνικές της ηλεκτρονικής μουσικής και του Ξενάκη, καθώς και η ανάπτυξη των διαφορών τους. Βάσει των θεωρητικών αυτών προϋποθέσεων το άρθρο επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην εξέταση του έργου δύο συνθετών και των διαφορετικών τους τρόπων οργάνωσης του ορχηστρικού ηχοχρώματος.

© Περιοδικό «Μουσικολογία»