Clement Harris, ο Απολεσθείς Παράδεισος και οι εκτελέσεις του στην Ελλάδα
Την αντίληψη για το χαρακτήρα της μουσικής, ως της ίδιας της ουσίας της ύπαρξης του ώριμου και ύστερου ρομαντισμού, φαίνεται να υλοποιεί ως έργο τέχνης η ίδια η ζωή του Clement Harris (1871-1896). Το άρθρο αυτό, αφιέρωμα στον νεότατο αυτό άγγλο ρομαντικό και στην ανάλυση του ορχηστρικού του έργου Απολεσθείς Παράδεισος (1895), αποτελεί μια προσπάθεια ερμηνείας της αλληλόδρασης μεταξύ μιας σπάνιας βιογραφίας και ψυχολογίας και ενός έργου που προσπαθεί να εκφράσει «τον μεταφυσικό και όχι τον περιγραφικό χαρακτήρα του έπους του Μίλτωνα». Η σύνδεση αυτή επιχειρείται μέσα από την παράδοση του είδους του συμφωνικού ποιήματος και των επεξεργασιών του μιλτωνικού έργου στη βικτωριανή Αγγλία. Το άρθρο επικεντρώνεται σε σημαντικά βιογραφικά στοιχεία έως το θάνατο του συνθέτη (στην Ήπειρο, σε ηλικία 26 ετών), στα δεδομένα για την έμπνευση και σύνθεση του έργου, η παρτιτούρα του οποίου αναλύεται, καθώς και στην παρουσίαση του έργου αυτού μέχρι σήμερα (Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, 1937, με τον Δημήτρη Μητρόπουλο, εορτασμός της εκατονταετηρίδας από το θάνατο του Harris, Αθήνα και Μεσολόγγι, και την πρόσφατη εκτέλεσή του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών).
© Περιοδικό «Μουσικολογία»