Το άρθρο επιχειρεί να καταδείξει ότι τα κύρια γνωρίσματα της μουσικής του 20ού αιώνα είναι:Όλα αυτά τα γνωρίσματα είναι αλληλεξαρτώμενα και έλκουν την καταγωγή τους από την κατάλυση των κλασικών μουσικών ειδών και, γενικά, από την κατάργηση όλων των καθιερωμένων φαντασιακών μουσικών σημασιών, δηλαδή της τονικότητας, της αίσθησης του θέματος, της επίγνωσης της αρμονίας και των κλασικών μορφών. Υποστηρίζεται ότι μετά την καταστροφή των παραδοσιακών μορφών των εποχών του μπαρόκ και του κλασικισμού, η μουσική του 20ού αιώνα (με εξαίρεση το νεοκλασικισμό που διατήρησε αυτές τις μορφές) δεν ήταν σε θέση να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την κατασκευή νέων μορφών που να αντιστοιχούν σε νέα περιεχόμενα.
- η ρήξη με το παρελθόν,
- η πολλαπλότητα των τρόπων και μέσων έκφρασης,
- η ταχεία εναλλαγή των στυλ, από τα οποία κανένα δεν είναι αύταρκες, και
- η επιστροφή σε πιο συντηρητικές και κλασικές μορφές έκφρασης, ιδίως μετά τη δεκαετία του ’80.
Τονίζεται επίσης η ανάγκη να υιοθετηθεί μια πιο αυθεντική στάση απέναντι στη μουσική, η οποία θα προκύψει μέσα από ένα ζωντανό και δημιουργικό διάλογο με το παρελθόν.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»