Το άρθρο βασίζεται σε διάλεξη που έγινε στο πλαίσιο του συμποσίου Νίκος Σκαλκώτας (1904-1949): Η Σημασία του Έργου του για την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Μουσική, που διοργανώθηκε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποιήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1999, με αφορμή τα 50 χρόνια από το θάνατο του σημαντικού Έλληνα συνθέτη, μαθητή του Schönberg, του Jarnach και του K. Weil, Νίκου Σκαλκώτα. Το περιεχόμενο του άρθρου στρέφεται γύρω από τον χαρακτήρα της έρευνας για τον συνθέτη και από τα ζητήματα που αφορούν την συγκριτική έρευνα στην μουσικολογία σχετικά με το έργο του, σχετικά με την αισθητική της Ελληνικής Εθνικής Σχολής, με τις διεθνείς σύγχρονές του τεχνοτροπίες της ατονικότητας, του νεοκλασσικισμού και του ιμπρεσσιονισμού, με την θεσμική μουσική πολιτική διεθνώς και στην Ελλάδα, καθώς και σχετικά με το πρόβλημα της πρόσληψης της μουσικής του, που συνδέεται με τις ιδιότυπες ιστορικές συνθήκες της εποχής του και της βιογραφίας του.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»