Η σύσταση του χρόνου στη Νέα Μουσική: μια φαινομενολογική προσέγγιση
Το σύνολο της φιλοσοφίας του χρόνου από τον Edmund Husserl συνοψίζεται στην έννοια του «χρονικού αντικειμένου», στην ιδέα μιας – τόσο προς το παρελθόν, όσο και προς το μέλλον στραμμένης – «διευρυμένης» παροντικής αντίληψης. Η έννοια αυτή, στον ορισμό της οποίας ο Husserl κάνει χρήση του μουσικού παραδείγματος της μελωδίας, αποκτά ειδικά στην «Νέα Μουσική» μια εξέχουσα σημασία. Λαμβάνοντας υπόψη την κριτική που ασκεί ο Adorno στη μουσική, που με συστηματικό τρόπο καταργεί τους κανόνες της τονικότητας, «χωροποιώντας» το δυναμικό χαρακτήρα της χρονικής αυτής τέχνης, καλούμαστε να θέσουμε εκ νέου το ερώτημα της συγκρότησης της μουσικής χρονικότητας.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»