Περιλήψεις τεύχους 22 (2015)

Ντόρα Ψαλτοπούλου-Καμίνη

Η γλωσσική σχέση στη μουσικοθεραπεία

Η μουσική είναι δομημένη ως γλώσσα. Στη διαδραστική σχέση μουσικοθεραπευτή – πελάτη διαμορφώνεται μια γλωσσική σχέση, μη λεκτική ή / και λεκτική, η οποία προσιδιάζει με την πρωταρχική γλωσσική σχέση μητέρας – βρέφους, κριτικής σημασίας για την διαμόρφωση του ψυχισμού, την περαιτέρω ανάπτυξη του ανθρώπου και την αναμόρφωση εαυτού.

Ποσοτική έρευνα έδειξε ότι η μουσικοθεραπεία συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχοσωματικής κατάστασης του ανθρώπου, ανεξάρτητα από την παθολογία του ή / και τη συμμετοχή του σε άλλες θεραπείες, και ότι όσο πιο βαριά είναι η αρχική κατάσταση του ανθρώπου τόσο μεγαλύτερη φαίνεται να είναι η βελτίωση μέσα από τη μουσικοθεραπεία. Η εξήγηση φαίνεται ότι βρίσκεται αφενός στο γεγονός ότι ο μουσικοθεραπευτής εκπαιδεύεται ιδιαίτερα στο να αφουγκράζεται τον ηχητικό παλμό αυτού που ακούγεται ή δεν ακούγεται και ν’ ανταποκρίνεται σ’ αυτόν μουσικά, και αφετέρου στο γεγονός ότι ο πελάτης έχει τη δυνατότητα να εκφράσει μη λεκτικά αυτό που «δεν μπορεί να ειπωθεί».

Στη μουσικοθεραπεία, μέσα από αυτήν τη διαδραστική γλωσσική σχέση που διαμορφώνεται με νόημα στην κάθε στιγμή της συνεδρίας, ένα παιδί μπορεί να εισαχθεί στο λόγο και να προχωρήσει σε αναμόρφωση εαυτού. Παραδείγματα από κλινική πράξη μουσικοθεραπείας αναδεικνύουν το θέμα.

© Περιοδικό «Μουσικολογία»