Ο Μεσομήδης υπήρξε φημισμένος μελικός στην Αυλή του ρωμαίου αυτοκράτορα Hadrianus (2ος μΧ αιώνας). Η χειρόγραφη παράδοση διέσωσε, μεταξύ άλλων έργων του, και τον σχετικά εκτεταμένο Ύμνον εις Ήλιον, εν πολλοίς ακέραιο, τόσο στο λόγο όσο και στη μελωδία. Το άρθρο επιχειρεί τη σύνδεση των νοημάτων του κειμένου με τις επιλεγμένες από τον συνθέτη μελορυθμικές δομές, οι οποίες τα “αναπτύσσουν” στο πεδίο της μουσικής έκφρασης.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»