Το κείμενο επιχειρεί να φωτίσει την πολυσυζητημένη, αλλά και αμφιλεγόμενη έννοια της μουσικότητας μέσα στην ποίηση, αντλώντας ιδέες από τον τομέα της φωνολογίας. Η προσέγγιση βασίζεται σε δύο άξονες. Πρώτα, γίνεται μια προσπάθεια για παρατήρηση του επιτονισμού που περιγράφει τα τονικά ύψη ενός κειμένου και για σύνδεσή του με το στοιχείο της μελωδικότητας. Πιο συγκεκριμένα, προτάσεις των οποίων ο επιτονισμός διαφοροποιείται από τον επιτονισμό της απλής δήλωσης μελετούνται ως προς τη συμβολή τους στη συνολική δομή του ποιήματος με έμφαση στην απόδοση μουσικότητας. Έπειτα, αξιοποιώντας ιδέες που αφορούν τη διακειμενικότητα, το κείμενο επιχειρεί μια μελέτη ποιητικών κειμένων υπό το πρίσμα της φωναισθητικής, σε μια προσπάθεια προσέγγισης του στοιχείου της «μουσικής αναφοράς», και θέτει ποικίλα ερωτήματα που αφορούν τη διαμόρφωση και την εξέταση αυτού του στοιχείου.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»