Το άρθρο ενδιαφέρεται περισσότερο για τη μουσική αυτή ως έκφραση ενός, με τη στενότερη έννοια, κοινωνιολογικού φαινομένου, εξετάζοντας τη σχέση της γνησιότητας της έκφρασης αυτής ως διαμαρτυρίας και επιβεβαίωσης μιας ταυτότητας προς διαδικασίες των μηχανισμών μεσολάβησης και διανομής των πολιτισμικών φαινομένων προς ορισμένες οικονομικοϊδεολογικές κατευθύνσεις. Μια κοινωνιολογικά αναπόφευκτη διάσταση όλης της παράδοσης της αφροαμερικανικής μουσικής, η οποία απασχολεί σε μεγάλο βαθμό και τη σύγχρονη γαλλική κοινωνιολογία της μουσικής, σχετικά με φαινόμενα μεσολάβησης της μουσικής στον ευρωπαϊκό χώρο.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»