Το άρθρο αυτό καταδεικνύει τα όρια ανάμεσα στη μουσική τεχνολογία και τη σύγχρονη μουσική δημιουργία μέσω της χρήσης διαδραστικών μουσικών συστημάτων. Η πρώτη ενότητα περιγράφει την εξέλιξη της ηλεκτροακουστικής μουσικής μέχρι τη ζωντανή ηλεκτρονική μουσική και τελικά τη μουσική με διαδραστικά μέσα, ως αναγκαιότητα να επαναπροσδιοριστεί η ανθρώπινη παρουσία σε μια παράσταση ηλεκτρονικής μουσικής. Κατά δεύτερο, διερευνά και παρουσιάζει τη διαδραστικότητα στη μουσική, τους παράγοντες που συμβάλλουν σε μια συναυλία μουσικής με διαδραστικά μέσα και τις συνέπειές τους για το σχεδιασμό των νέων οργάνων. Η τελευταία ενότητα εκθέτει τις νέες μορφές μουσικής παράστασης με διαδραστικά μουσικά μέσα (χορός με διαδραστικά μέσα, πολυμέσα), το συνταίριασμα του ήχου των μουσικών οργάνων με τον ηλεκτρονικό ήχο, τη σύνθεση και τον αυτοσχεδιασμό με διαδραστικά μουσικά μέσα και, τέλος, αξιολογεί πολύ θετικά το ρόλο της νέας αυτής μορφής παράστασης στη σύγχρονη μουσική σκηνή.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»