Τα τελευταία χρόνια η έννοια της διεπιστημονικής-διαθεματικής προσέγγισης απασχολεί όλο και περισσότερο τον κόσμο της εκπαίδευσης. Πολλά έχουν γραφεί τόσο για τις θεωρητικές αρχές που διέπουν τη συγκεκριμένη πρακτική όσο και για την εφαρμογή της στην τάξη σε όλες τις ηλικίες και στις διαφορετικές βαθμίδες εκπαίδευσης. Ωστόσο, η εφαρμογή διαθεματικών προγραμμάτων σπουδών στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στο χώρο της μουσικής εκπαίδευσης, έχει δημιουργήσει μια σειρά προβληματισμούς. Η διδασκαλία της μουσικής ως ξεχωριστού γνωστικού αντικειμένου περιορίζεται και παράλληλα με αυτήν οι μουσικές γνώσεις και δεξιότητες των παιδιών. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην σταδιακή κατάργηση της αισθητικής και μουσικής εκπαίδευσης στα σχολεία, πράγμα που θα είχε έναν αριθμό αρνητικών επιπτώσεων. Ποιές είναι λοιπόν οι προϋποθέσεις για ουσιαστικές και σημαντικές διασυνδέσεις της μουσικής με τα άλλα γνωστικά αντικείμενα; Ποιές μορφές θα μπορούσε να λάβει η εφαρμογή μιας διεπιστημονικής προσέγγισης;
© Περιοδικό «Μουσικολογία»