Το κείμενο που δημοσιεύουμε εδώ σε μετάφραση είναι το πρώτο που εξέδωσε ο Bourgault-Ducoudray μετά την επιστροφή του από την Ελλάδα στο Παρίσι (1η έκδοση: 1876, 2η: 1878). Το κείμενο αυτό παρουσιάζει επιπλέον ενδιαφέρον, επειδή δείχνει πόσο «καινούριος» ήταν ο πολιτισμός της Ανατολής για τους δυτικούς μουσικούς. Για να διατηρηθεί το στοιχείο αυτό και στη μετάφραση, δόθηκε προσοχή, ώστε να μη «διορθωθούν» οι τεχνικοί όροι που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, όσο και αν φαίνονται περίεργοι (όπως: «σερενάτες» αντί για «κάλαντα», το μοιρολόι των Επιφανίων «Καλ’ ημέρα», κ.ά.). Επίσης, οι όροι που δεν μεταφράζει ο Bourgault-Ducoudray έμειναν με την προφορά που ο ίδιος δίνει, γιατί προφανώς έτσι τους άκουσε να λέγονται από τους Έλληνες (βλέπουμε λοιπόν «σαντούρ» και όχι «σαντούρι», «ταμπούρ» και όχι «ταμπουράς» ή «πανδουρίς» κ.λπ., αλλά «μπουζούκι» και όχι «μπουζούκ»).Αξίζει, τέλος, να υποδειχθούν τα πολλά κοινά σημεία (ως και ίδια πρόσωπα: Βιολάκης, Αφθονίδης) του κειμένου αυτού με το άρθρο «Ελληνικά πληκτροφόρα όργανα», που δημοσιεύεται σε αυτό το τεύχος.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»