Στο άρθρο αυτό τίθενται προβλήματα θεωρίας της ανάλυσης και της μορφολογικής ερμηνείας νοηματικών ενοτήτων, με ιδιαίτερο βάρος στις διαδικασίες της πρόσληψης και της αντίληψης τονικών ενοτήτων των έργων. Το άρθρο συνεχίζει τον αφηγηματολογικό προβληματισμό του προηγουμένου άρθρου του συγγραφέα («Μουσική Αφηγηματολογία») στο τεύχος 9 του περιοδικού. Εδώ ο συγγραφέας επιχειρεί μία πολυδιάστατη ερμηνεία του πρώτου μέρους του Κουιντέτου για πιάνο και πνευστά KV 452 του Μότσαρτ, από άποψη φαινομενολογική, αρμονική-μορφολογική, αισθητική-προσληπτική και σημασιολογική· διαστάσεις που συμπυκνώνονται στη μέθοδο της αφηγηματικής ιστόρησης των μουσικών συμβάντων. Ο συγγραφέας υιοθετεί απόψεις που υπογραμμίζουν τον ελεύθερο χαρακτήρα της πρόσληψης των έργων και την ιστορική σχετικότητα των ερμηνειών τους. Παράλληλα, εισάγει την έννοια του «εγκιβωτισμού», η οποία μεταφέρεται από τη δομιστική θεωρία της λογοτεχνίας στη μουσική, όπου αξιοποιείται εν όψει των αναλύσεων κυρίως αρμονικών ακολουθιών και συσχετίζεται με το ιδανικό ενός εξαιρετικά συνθετικού ακούσματος.
© Περιοδικό «Μουσικολογία»